Poszukiwania przyniosły w rezultacie setki nazw.

problemów. Najwyżej pół godziny.
Bentz zerknął na zegarek. Dziesięć po siódmej. Do sali od pięciu minut nikt nie wszedł.
już ona jej pokaże.
szum wodospadu i grube zasłony, całkowicie blokujące drogę kalifornijskiemu słońcu do jej
Dobrze ci tak, trzeba było kupić bilet w sieci, pomyślał.
– No dobra. Więc pogaduszki w więzieniu. Morderca sióstr Caldwell trafia za kratki za co
– Tuk, mydlę, że się nadajesz.
na szklanej półce na wysokości wzroku, by w sobotę wylądować w śmietniku.
– Firma, która nimi dysponuje, chciała ustalić to z miejscową policją i z Santa Monica
wiedziała, że te czerwonawe ślady to krew. Tej nocy, gdy zginął Josh, miała na nogach sandały. Zrobiło jej się niedobrze. Zrzuciła je jakby parzyły. W popłochu znalazła adidasy, włożyła je na nogi i zbiegła szybko po schodach. Gdy była przy tylnych drzwiach, znów zadzwonił telefon. Spojrzała na wyświetlacz. Numer nieznany. Serce jej zamarło. Powinna odebrać; może to w sprawie matki. Odebrała. - Halo? Żadnej odpowiedzi. - Halo? Nic, tylko elektryzująca cisza. Przeszły ją ciarki. Musi zdusić ten strach. - Kto to? Nie, nie chcę wiedzieć. Kimkolwiek jesteś, idź do diabła! - Ty pierwsza. - Usłyszała chrapliwy szept i poczuła się, jakby właśnie wydano na nią wyrok śmierci. Rzuciła słuchawkę. Kto to jest, u licha?! Dlaczego dzwoni? Uspokój się! Cofnęła się i wpadła na blat. Musi jechać do szpitala. Nie ma czasu się teraz zastanawiać, kto ją tak dręczy. Ale gdy wyszła w parną noc, wciąż prześladowały ją te złowieszcze słowa. „Ty pierwsza”. Rysujący się w mroku siedmiopiętrowy nowoczesny szpital kontrastował ze starymi budynkami. Caitlyn zaparkowała i zostawiła wiadomość na komórce Kelly. - Kelly, tu Caitlyn. Właśnie dzwonił do mnie Troy. Chodzi o mamę,. Jest około czwartej nad ranem, mamę zabrano do szpitala Eastside General. Nic więcej nie wiem, ale gdy się dowiem, zadzwonię. Popatrzyła przez szybę na pusty parking i zawahała się. - Pomyślałam, że chciałabyś wiedzieć. Nic by ci się nie stało, gdybyś ją odwiedziła. Może pora naprawić kilka spraw. - Rozłączyła się, myśląc, że pewnie ją wkurzyła, ale co tam. Sytuacja była wyjątkowa. Wysiadła z lexusa prosto w parną, ciepłą noc. Od rzeki wiał lekki wiatr, słychać było warkot nielicznych samochodów. Ruszyła chodnikiem i zobaczyła czarnego range rovera Troya i tuż obok hondę Hannah. Gdy podeszła do wejścia, szklane drzwi się otworzyły. Światła wewnątrz były przygaszone, korytarze ciche i tylko w izbie przyjęć paliło się jasne światło. Caitlyn spotkała się z rodziną w poczekalni. Przygnębiony Troy stał przy kontuarze, a Hannah siedziała na długiej kanapie i bezmyślnie przeglądała gazetę. Lucille siedziała w fotelu i patrzyła prosto przed siebie. Caitlyn nie potrafiła powiedzieć, czy Lucille jest śmiertelnie zmęczona, czy też w ciężkim szoku. Amanda, po której zupełnie nie było widać, że miała wypadek, przycupnęła na brzegu plastikowego krzesła, Ian przyjechał w mundurze i nieskazitelnej koszuli, czapkę położył na stoliku. Wydawał się zaniepokojony, zdenerwowany. Cały czas spoglądał na zegarek lub obgryzał paznokieć. - Co z mamą? - zapytała Caitlyn. - Lepiej. - Troy próbował zajrzeć przez kotary do sali. Z głośników w ścianach sączyła się senna muzyka.
komórki. – Na wypadek, gdyby przypomniało ci się coś jeszcze. – Wręczył jej arkusik;
– Szukam pokoju. Jednoosobowego. Bez luksusów.
ponownie wrócił z pustymi rękami. W podwoziu ani kołach niczego nie znalazł.
Napompowany adrenaliną, z nerwami napiętymi jak postronki, krążył po okolicy. Stanął

- Byłym szpiegiem ministerstwa wojny. Podobnie
Nie miała pojęcia, że markiz już tak długo jest
- Tym bardziej zostań. - Federico stanął obok niej i pogładził
wyjątkowy. Te czarne włosy, rozmarzone
- Zrobisz, jak zechcesz. Choć przyznam, że byłoby mi
- Znasz różnych łajdaków, prawda?
Sin nie od razu odpowiedział.
Zeszła o jedną gałąź niżej, a potem bez namysłu zeskoczyła
z siebie długo nie potrwa, bo właśnie naraził kolegów
Pierce'a -
Usiadła na brzegu łóżka i pochyliła się nad nim. Oddychał
Widać jednak skutecznie udało mu się rozgniewać
dojść. Jeśli po drodze stracisz przytomność, zadzwonię po pogotowie,
Benjamin sięgnął po kubek z mlekiem.
Najpierw Madison wyszła gdzieś z przyjaciółmi, potem J.T.